Dit was gaaf! Het gesprek werd per toeval doorgegeven naar een schoolvriendje van vroeger, 1979, lagere school, Friesland. Hij zat niet meer in mijn systeem, totdat ik zijn naam weer zag. Ik had er zin in, had hem in bijna 40 jaar niet meer gezien en ik herinnerde me Paultje als een vrolijke en open jongen. We speelden regelmatig samen, samen op voetbal en zaten bij elkaar in de klas. In 1983 verhuisde ik naar een andere stad en daarmee was ons contact ten einde. De avond voordat ik hem ging ophalen vond ik nog een foto waar we beiden opstonden. Twee onbezorgde jochies die vrolijk de camera inkeken. Na bijna 40 jaar zou ik Paul weer ontmoeten….
Enigszins gespannen reed ik naar zijn kantoor, hij had het autobedrijf van zijn vader overgenomen. Ik herkende hem totaal niet meer. Paul was een vent van 47. Zijn voorkomen en gezichtsuitdrukking waren totaal veranderd. De ontmoeting verliep onwennig, we dronken koffie en hij leidde me rond door het bedrijf.
Ik vertelde mijn verhaal, schoolcarrière, studies, over mijn vrouw en kinderen, professionele loopbaan, mijn burn-out en nieuwe koers. Toen begon Paul te vertellen. Hij was altijd in die woonplaats gebleven, kon moeilijk leren en begon op 17 jarige als jongste bediende in de zaak van zijn pa. Hij werkte met zijn handen en had het erg naar zijn zin. Gedurende de jaren kreeg hij meer taken en verantwoordelijkheden, alles was gericht op een uiteindelijke opvolging van senior. Zijn vader was zowel technisch creatief, commercieel alsook ondernemend. Maar Paul bezat niet al deze eigenschappen, en had bovendien nooit een echte keuze, hij was simpelweg de gedoodverfde opvolger.
Hij ontmoette een meisje en stichtte een mooi gezin met vier kinderen, bleef in dezelfde woonplaats wonen en had daar zijn leven. Hij nam de zaak uiteindelijk over en leidde het leven dat hem was aangereikt. Het werken in de zaak van zijn vader ging niet over rozen, zowel met zijn vader als andere collega’s was de verhouding vaak gespannen. Met zijn vader omdat hij eerst zijn baas, toen compagnon en uiteindelijk oud-eigenaar was. En met zijn andere collega’s omdat hij het zoontje van was, dus er was nooit volledige openheid en soms jaloezie. Dit had een enorme impact op de manier waarop hij zich door het leven bewoog.
Hij vertelde: Ik heb nooit een vader gehad. Toen ik klein was, was hij altijd aan het werk, daarna werd hij mijn baas, later zakenpartner en tenslotte kocht ik hem uit. Pas nu, na het verstrijken van een aantal jaren heb ik voor het eerst een vader. Dat is echt fijn!
In de zaak ging het telkens slechter met Paul, hij was de baas geworden, miste het werken met zijn handen, moest in slechte tijden mensen ontslaan en werd hierop aangekeken omdat hij als zoon van mocht aanblijven terwijl zijn toegevoegde waarde werd betwijfeld door sommigen. Bovendien werd er vaak gerefereerd aan de tijden dat senior nog aan het roer stond en de zaken goed gingen. Geëmotioneerd vertelde hij dat hij nooit het gevoel had gehad een eigen keuze te mogen maken en ook hij belandde in een burn-out. Hij herstelde enigszins, besloot een directeur aan te nemen en terug de werkplaats in te gaan.
Mijn beeld van Paul was totaal niet meer in lijn met de huidige realiteit. Als jonge jochies hadden we veel overeenkomsten gehad, samen gespeeld, kattenkwaad uitgehaald en ons totaal niet druk gemaakt over de toekomst. Nu, na veertig jaar vond ik het heftig te zien hoe we veranderd waren, hoever van elkaar verwijderd en te bemerken dat de overeenkomsten van vroeger verdampt waren. Of waren overschaduwd door de realiteit. Ik had op een soort automatische verbinding gehoopt vanwege ons verleden, maar die was er helemaal niet.
Met regelmaat denk ik aan dit gesprek, ik moest telkens schakelen tussen mijn verwachting en de Paul van 47 jaar, ik zocht naar een nostalgie die er simpelweg niet meer was. Uiteindelijk vond Paul het een mooi gesprek. Kortgeleden stuurde hij me een bericht dat zijn vader plotseling was overleden……klote Paul.
Ik geloof dat ik nog maar even doorga met mijn Bloeigesprekken.
Met vrolijke groet,
Arno
De naam is om privacyredenen gefingeerd.