Deze mail ontving ik enige tijd geleden.
”Beste Arno,
Wat een prachtig verhaal in de Leeuwarder Courant. Ik werd vooral gegrepen door jouw ervaring eerst iets naars mee te maken en dat dat maakt dat je daardoor andere keuzes in het leven maak die je anders niet gemaakt zou hebben. 10 jaar geleden kreeg ik kanker, 4 jaar geleden kreeg ik er een 2e bij. Beide zullen nooit meer over gaan. Het gekke is, van beide heb ik geen of nauwelijks lichamelijke hinder. De ziekte beleef je in je hoofd. Haast net als een burn out. Het gevoel verlamd te zijn. Ik hoef het jou niet uit te leggen….En om die “burn out” leefbaar te maken heb ik veel ondernomen en heeft me dit ook veel opgeleverd. Ik heb heel veel keuzes gemaakt die ik anders niet gemaakt zou hebben. Op heel veel terreinen het ik het lot in eigen hand genomen. Ik durf wel te zeggen dat ik erg gelukkig ben, ondanks….Ik vind je concept prachtig. Gesprekken ik de auto. Een ketting waarbij iedere schakel door de voorgaande wordt aangedragen. Mocht de bouw van je ketting ooit haperen, ik heb een mooi verhaal voor je. Dat beloof ik je! Ik wens je veel succes met je boeiende gesprekken en geniet van je mooie auto. Hartelijke groet, Arend”
Afgelopen maandagochtend pikte ik hem op in Drenthe. Een man van midden vijftig die aangaf ”zin te hebben in deze ochtend”. We vertrokken, het was prima weer en we gleden door het mooie Drentse landschap.
Arend vertelde een indrukwekkend verhaal. Hij had zijn leven op orde, een lieve vrouw met twee mooie kinderen. Een fijne baan als huisarts in een grote maatschap. Altijd was zijn leven zonder grote zorgen geweest. Tot ruim tien jaar geleden een vorm van kanker geconstateerd werd. Per toeval werd het geconstateerd. Zijn zorgeloze leven was in één klap voorbij. Ineens was hij kankerpatiënt!
Na onderzoeken, slechte communicatie vanuit behandelaars, frustratie hierover en uiteindelijk behandelingen bleek de kanker onder controle. Maar het zou nooit meer verdwijnen. Na enkele jaren was Arend gewend aan de nieuwe situatie, de sluimerende ziekte, de halfjaarlijkse controles, de bijbehorende spanning en de noodzakelijke aanpassingen in werk en privé leefstijl. Maar zijn leven ging verder.
Totdat een viertal jaren geleden, wederom bij toeval, een andere vorm van kanker werd geconstateerd. En ditmaal een vorm die vele malen ernstiger was. ‘‘Nou Arno, dan staat je leven potverdomme echt op zijn kop!” De paniek was deze keer veel groter en de impact op zijn gehele leven zou je desastreus kunnen noemen. Dit had grote impact op zijn mentale staat en Arend was gedurende enige tijd richtingloos, raakte onzeker en depressief. Zijn huwelijk hield geen stand en zijn collega’s ”negeerden” hem uit de maatschap. Kortom, zijn privé leven en zijn professionele leven vielen weg.
Opvallend was zijn liefdevolle toon richting zijn persoonlijke relaties en zijn verbitterde toon richting zijn professionele relaties. Hij had veel begrip voor de verandering bij zijn vrouw en bij hemzelf in de relatie, was ziedend richting zijn collega’s. Met enkelen van hen had hij tientallen jaren geleden de maatschap opgericht. En was als een paria behandeld.
Na tien jaar kankerervaring weet ik wel wat de impact is op mijzelf, anderen en mijn prioriteiten. Hierdoor maak ik andere bewuste keuzes. Ik kijk anders naar het leven en mijn eigen rol daarin. Ik leef met een zwaard van Damocles boven mijn hoofd maar ben hartstikke gelukkig!
Arend vertelde me dat hij een andere baan heeft gevonden, een nieuwe spannende relatie en geniet van iedere dag. Hij leeft met een andere horizon, een nieuwe sociale en professionele omgeving. Bovendien maakt hij andere en veel meer bewuste keuzes. Kortom, een totaal nieuw leven. Fantastisch om te zien dat zelfs wanneer alle pijlers (gezondheid, relatie en werk) onder iemands bestaan wegvallen hij toch in staat is om het leven opnieuw richting te geven, oprecht gelukkig te zijn en ervan te genieten. Arend durft door deze crisis nog dichter bij de waarden te blijven die voor hem belangrijk zijn dan voorheen, en heeft ondanks allerlei negatieve externe invloeden het heft in eigen handen genomen. Wat kunnen mensen toch ongelooflijk krachtig, creatief en flexibel zijn!
Ik ben trots dat mijn aandacht en aanpak wederom zo’n prachtig Bloeigesprek heeft opgeleverd. Ik geloof dat ik nog maar even doorga met mijn Bloeigesprekken!