Iedere keer wanneer ik in mijn oude studentenstad kom gaat mijn hart weer een beetje open, ik pikte Bert in de stad Groningen op. Een interessante man die kortgeleden met pensioen was gegaan na een boeiend werkzaam leven. Hij functioneerde hoog op de maatschappelijke ladder. Uit zijn verhaal werd duidelijk dat hij met hooggeplaatste dames en heren werkte alsook veelvuldig privé contact had. Maar dat was niet iets waar hij mee te koop liep of interessant vond. Het was gewoon zo.
Hij hield ervan om maatschappelijk betrokken te zijn en was betrokken bij een grote hoeveelheid aan culturele, maatschappelijke nationale en lokale projecten. Dit was al zo tijdens zijn werkzame bestaan, maar ook nu was hij nog volop bezig. Deze man kon niet stilzitten. Bovendien was hij zeer belezen en had kennis van zeer uiteenlopende zaken.
Ook zijn vrouw had een zeer intensieve baan en een dynamisch leven waardoor hun relatie ondergesneeuwd raakte. Na verschillende luwe huwelijksperiodes besloten ze om te gaan scheiden, er was intussen iemand ingeschakeld die het ging regelen. Bert was zeker van zijn zaak. Totdat Bert zijn vrouw als laatste optie een ”huwelijksvakantie” voorstelde.
Concreet betekende dit dat ze gescheiden gingen leven met alle bijbehorende vrijheden en onzekerheden. En na een jaar zouden ze de balans opmaken. De ontstane situatie maakte dat Bert en zijn vrouw apart gingen wonen en elkaar de vrijheid lieten. Beiden moesten wennen, gingen hun eigen gang en hadden veel tijd om na te denken. Belangrijker was dat ze echt ervoeren hoe het zou zijn om zonder elkaar verder te gaan.
Bert had het idee opgedaan tijdens een gesprek met een landelijk politicus die dezelfde aanpak hanteerde. Het schijnt dat een ”huwelijksvakantie” niet ongebruikelijk is (het was mij niet bekend) en ik vind het een mooi concept.
Na een jaar kwamen Bert en zijn vrouw tot de conclusie dat ze elkaar hadden gemist, dat ze doordat ze uit hun systeem waren gestapt weer veel zuiverder en objectiever naar hun relatie konden kijken en ervoeren ook dat hun wederzijdse vertrouwen stond als een huis. Een goede basis dus om de ”vakantie” na een jaar af te breken en weer samen verder te gaan.
Wat ik hieraan mooi vind is dat een crisis (of disruptie) ook in dit geval weer leidt tot een nieuw perspectief op de situatie. Het is goed om af en toe uit de comfortzone te stappen en met een frisse blik en van een afstand naar de eigen situatie te kijken.
Aan het einde van het gesprek liet Bert mij een voor hem heel speciale plek in de stad Groningen zien, hier was ik nog nooit geweest maar het was een heerlijk rustige en betoverende plek midden in mijn oude studentenstad. Deze historische plek had Bert getransformeerd tot een broedplaats van culturele en maatschappelijke activiteiten. Door zijn inspanningen blijft deze plek bewaard en belangrijker wordt gebruikt. Met trots vertelde Bert dat deze plek in de afgelopen jaren net zo veel was bezocht als de 700 jaren hiervoor.
Ik geloof dat ik nog maar even doorga met mijn Bloeigesprekken!