Doe eens normaal James

James stapte bij me in. Ik pikte hem op in een nieuwbouwwijk in Leeuwarden, James was net dertig, droeg een beetje alternatieve kleding, had een hippe baard en dito bril. Een soort hipster en beetje nerdy.

We vertrokken richting het noorden, het was een kleurloze dag. James vertelde dat hij vastliep, op zijn werk, in zijn vriendengroep en met zichzelf. Hij maakte zich veel zorgen en wilde absoluut weten hoe het kwam. Zelf kon hij de vinger er niet achter krijgen en was continu bezig te analyseren hoe het kwam.

Hij vertelde dat hij dichtklapte in allerlei situaties en op die momenten heel erg aan het nadenken was hoe hij zou kunnen reageren, hoe hij zich moest gedragen, hoe dat zou overkomen et cetera. Continu was hij bezig om zichzelf te beschouwen en te beoordelen, hij liep helemaal vast in zijn gedachten.

Vroeger was hij een vrolijke en ruimdenkende jongen, die zich niets aantrok van zijn omgeving, eigen keuzes maakte, kon lachen met zijn vrienden. Hij deed wat hij wilde, dacht niet na over hoe zijn omgeving hierover dacht en voelde zich vrij. Hij hield van absurde humor en durfde authentiek te zijn.

Tijdens zijn studie was James bestuurslid van een studievereniging. ”Daar was ik helemaal vrij, regelde mijn zaken op mijn eigen manier en was een soort natuurlijk leider, ik kon mensen helpen en was echt onconventioneel. Heerlijk!”

Na zijn studie ging hij werken, dit was serieus, klanten, processen, collega’s, targets et cetera. James verloor zijn humor, zijn kleur en authenticiteit en ging zich formeler gedragen. Zijn eigenheid en daarmee zijn kracht mocht er niet meer zijn.

Ik vond dat ik normaal moest doen, het was tenslotte een zakelijke omgeving en de klanten willen serieuze oplossingen.

Maar ik wil geen kleurloze figuur zijn, ik wil geen zinloze gesprekken voeren en soms heb ik onconventionele ideeën en oplossingen maar ik denk dat klanten dit niet accepteren, ook mijn collega’s begrijpen het vaak niet.  Hij maakte lastig oogcontact en stotterde een beetje.

”Heb jij humor?” Vroeg ik. ”Wat vind jij dan goede grappen en hoe deed je het dan vroeger.” Hij kreeg een grote lach en een guitige kop. ”Man, ik vind Hans Teeuwen helemaal te gek. Zo vet hoe hij de grenzen opzoekt. Geniaal.” Ook was hij enthousiast over een Amerikaanse stand-up comedian. Hij straalde, begon sketches na te doen en de energie spatte de auto uit. Ik daagde hem verder uit. ”Ik weet zeker dat je niet uit de auto durft te stappen en aan die mevrouw de weg naar Moskou durft te vragen.”

STOP THE JAG, brulde James met een Oost Europees accent. Madam, madam, speak little English, need help….. James ging helemaal los, ik hoorde zijn stem en zag zijn gebaren. De dame was verrast en probeerde echt te helpen, maar ze vond het ook een beetje vreemd. James speelde geweldig en straalde. Na een paar minuten zei hij tegen de dame….ziet u daar de camera? U bent in BananaSplit!

Hij stapte in, ik had tranen gelachen en keek hem aan……Arno, fuck, ik kan het weer!  Dit is wie ik ben, hoe ik wil zijn, vet!

Dit Bloeigesprek vond vorig jaar plaats, ik heb James afgelopen half jaar gecoacht en hij voelt zich weer vrij, maakt weer grappen en klanten lopen met hem weg.

Ik geloof dat ik nog maar even doorga met mijn Bloeigesprekken!