Sinds enkele jaren ontvang ik dagelijks mensen voor een goed gesprek in mijn (speciaal hiervoor aangeschafte) Jaguar. Mijn bedoeling is verbinden, van mens tot mens. In gesprek gaan zonder agenda.
Het principe is simpel: ik nodig mensen uit voor een goed gesprek, ik pik ze op afgesproken tijd op en dan gaan we op reis. Er is geen bestemming, er is geen agenda, er is geen verwachting. Wat gebeurt er als je met volstrekt onbekenden drie uur onderweg in gesprek bent? Welke verhalen ontvouwen zich? Welke dilemma’s spelen er? Ontstaat er vertrouwen? Hoe kwetsbaar stelt men zich op?
Tot mijn vreugde stellen mensen zich snel open, ervaren de rit als heel waardevol en de gesprekken openbaren zich. Veel mensen vragen me wat mijn plan is. Dat heb ik niet. Veel mensen vragen me wat ik met de gesprekken ‘doe’. Nou, eigenlijk niets. Dat maakt het ongrijpbaar, beetje vreemd, maar ook interessant en beetje spannend. De enige voorwaarde is dat het gesprek moet worden doorgegeven, hierdoor ontstaat een ketting van mensen. Zelf ga ik compleet open het gesprek in en heb geen informatie over de persoon die instapt, dat maakt het voor mij weer spannend.
Na enige tijd voel ik de behoefte om mijn inzichten die volgen uit de gesprekken geanonimiseerd te delen. Mijn ervaring is namelijk dat: ieder mens mooi is, ieder mens continue levensvragen en dilemma’s ervaart en er te weinig aandacht is voor deze wezenlijke zaken. Bovendien voelen veel mensen zich eenzaam met hun problemen, schamen zich ervoor en delen het daardoor niet makkelijk.
Zelf ben ik gestopt met ver vooruit kijken (dit was ooit mijn werk), en zet nu alleen een stap als deze me dichter bij mijn bedoeling brengt. Zo ook de stap om deze blog te starten. Hiermee hoop ik mensen te inspireren en aan te zetten tot verbinding. Tenslotte inzicht in levensvragen en een milde houding naar het maken van fouten te creëren.
Met vrolijke groet,
Arno
Goed verhaal Broere!