Gewoon een levensverbeteraar

Deze week zat Giel (met Panda)  bij mij in de auto, ik bracht hem naar oma en opa. Giel is 8 jaar en is mijn zoon. Samen met Jonas (12) en Crijn (8, tweelingbroer Giel) vormen ze een prachtige club. Er ontstond een onverwacht Bloeigesprek.

Giel vroeg me ‘Papa, wat voor werk doe jij eigenlijk en waarom stappen er vaak mensen in jouw Jaguar?‘ Ik begon hem te vertellen over mijn eigen zoektocht, mijn ervaringen en huidige werk.

Vijf jaar geleden werd ik ziek, ik vond mijn werk niet zinvol, ik verzorgde oma en jullie waren net geboren en zorgden ervoor dat ik niet veel kon slapen. Door deze combinatie werd ik ziek. Toen ik beter was ben ik gestopt met zinloos werk en ben ik gaan doen wat ik het leukste en meest zinvol vind. Nu help ik dagelijks mensen die vastlopen tijdens hun leven (net zo als ik toen). Soms zijn dat relatieproblemen, soms problemen met gezondheid of met het werk bijvoorbeeld.

Giel vervolgde: ‘Maar waarom weten de mensen het dan zelf niet? Ze kennen zichzelf toch het beste? Ik weet precies wat ik leuk vind, ik hou van voetbal. Later ga ik bij Ajax voetballen.’

Tegenwoordig wordt er zoveel van mensen gevraagd tijdens hun leven dat ze het soms niet meer weten. Vaak passen mensen zich te veel aan om in het systeem, groep of organisatie te passen terwijl dat niet hun natuurlijke rol is. Bovendien wordt hun beeld van de mogelijkheden gevormd door deze omgeving waardoor hun eigenheid en zelfvertrouwen afneemt, mensen bang zijn om keuzes te maken en vervolgens ongelukkig worden. Tenslotte kunnen ze dan ziek worden.

Giel wederom: ‘Maar hoe weet jij dan wat zij moeten doen?’

In de mensen zelf zit de oplossing, maar vaak kunnen ze daar dan niet meer bij. Mijn rol is dan vervolgens de mensen te helpen bij het terugvinden van hun waarden en bijbehorende keuzes. Door ze veiligheid te bieden en moedig te maken kan ik ze helpen. Ik doe dat door met mensen in gesprek te gaan, goede vragen te stellen en ze goed te observeren om te zien hoe hun lichaam spreekt. Tenslotte breng ik mensen in beweging en zie dat ze belangrijke keuzes maken waardoor ze gelukkiger worden.  Uiteindelijk help ik ze het leven te leiden dat ze het liefste willen.

Giel tenslotte: ‘Dus eigenlijk ben je gewoon een levensverbeteraar………….‘

Tja, ik geloof dat ik nog maar even doorga met mijn Bloeigesprekken.