Maar meske, durft ge dat wel?

De Jaguar startte niet zonder meer, het was onder nul, had gesneeuwd en had dus even hulp nodig van een externe accu. Na een kwartier klooien was ik onderweg, om negen uur pikte ik haar op. Deze keer was het een moeder van een eerdere instapper. Na een kop koffie thuis met haar man vertrokken we.

Deze dame was getogen in de provincie, was zeer actief in verschillende sectoren en sociaal zeer betrokken. Prachtige anekdote is dat ze samen met haar man meer dan 20 jaar een duobaan had, beiden werkten ze vijftig procent, de andere helft besteedden ze aan het gezin. Had een carrière die uiteindelijk tot verschillende bestuursfuncties en commissariaten leidde.  We spraken over de rol van de mens in het systeem, hoe systemen leiden tot verwrongen menselijk gedrag en hoe het systeemdenken de menswereld aan het overnemen is. Het was een inhoudelijk prachtig gesprek waarin we elkaar goed konden volgen. Ik was onder de indruk van haar ervaring en de manier waarop ze over besturen en ethiek sprak. Ze was heel eerlijk en bleef duidelijk bij haar waarden.

Bestuurders verliezen het contact met de bedoeling. Het zijn veelal mensen die bang zijn hun positie te verliezen. Ze werken te veel in eigenbelang en onvoldoende in belang van de maatschappij. Het is mijn taak als toezichthouder het morele kompas te bewaken, te zorgen dat de middelen op de juiste manier worden aangewend.

We kwamen bij toeval uit bij Westerbork, liepen door het besneeuwde bos langs het voormalig kamp. Hier staan palen die de aantallen mensen aangeven die op een bepaalde datum zijn gedeporteerd. Indrukwekkend. Zwijgend liepen we een tijdje verder. We spraken over hoeveel sturing je nou werkelijk aan je leven kunt geven en in hoeverre het je overkomt. Zelf geloof ik telkens meer dat het leven ons overkomt terwijl we andere plannen maken (John Lennon).  Zij deed de volgende uitspraak.

Ik geloof in het lot. Geluk is volgens mij dat je herkent wat op je pad komt en daarvan genieten, maar probeer niet een ander pad te volgen. Dat pad ligt er al. Veel mensen proberen geluk te zoeken op een ander pad, dat is heel erg vermoeiend. Jouw geluk is er al, je moet het alleen herkennen.

Ze komt uit een ondernemersgezin. Haar vader was succesvol ondernemer en in de naoorlogse jaren van Brabant naar Drenthe verhuisd. Prachtig huis in de stad. Op zondag kwam m’neer Pastoor na de mis vaak een borrel drinken. Vriendinnen in haar klas reageerden verbaasd, hij kwam nooit bij hun thuis, bij gewone mensen, modaal en arbeiders….Haar beeld veranderde hierdoor, ze besloot het geloof de rug toe te keren. Vlak voor haar vader stierf, ze was toen een tiener, deelde ze deze keuze met haar vader die antwoordde: Maar meske, durft ge dat wel? Als er dan wat fout gaat, is Hij er niet voor je en moet ge het alleen oplossen….. Prachtig!

Zijn geloof gaf haar vader (zelf)vertrouwen, hij kon de wereld aan, mocht het mislukken dan zou altijd onze lieve Heer er voor hem zijn. Dat vertrouwen maakte hem een goed ondernemer, immers een risico was altijd te overzien, in het ergste geval….. Ik vond het een mooi verhaal, enerzijds omdat deze jongedame een duidelijke keuze maakte nadat ze de schaduwzijde zag. Maar ook omdat haar vader zich oprecht gesterkt voelde door een God, of kracht waardoor hij blaakte van het zelfvertrouwen en mede hierdoor succesvol ondernemer werd. En de oprechte vraag aan zijn dochter, durft ge dat wel, daaruit spreekt echte verbazing maar ook bewondering. Mooi.

Ik heb genoten van het gesprek en wijsheid van deze dame. Ik geloof dat ik nog maar even doorga met mijn Bloeigesprekken.

Vrolijke groet,

Arno