Bianca komt vrijdagmiddag de Bloeikas binnen, ze ziet er goed verzorgd uit, is moeder van drie kinderen en werkt als manager in de retail. Ze belde me enige tijd geleden om een afspraak in te plannen, iets met een druk leven, ze werd doorverwezen via haar leidinggevende.
A: Wat is jouw probleem?
B: [diepe zucht] Ik heb het gewoon veel te druk.
A: Nou, lijkt me de oplossing simpel toch?
B: [fel] Nou dat lijkt me niet, anders had ik het al lang gedaan, ik ben echt wel wat gewend, ik kan heus wel wat…
A: Maar de simpele oplossing niet vinden?
B: [geïrriteerd] Hoezo een simpele oplossing, ik zeg toch net dat ik al lang aan het zoeken ben?
A: Nee precies, dat snap ik ook wel..[doet Bianca na, diepe zucht] Ik heb het gewoon veel te druk.
B: Ja, precies, ik heb het veel te druk! Wat is daar nu zo moeilijk aan?!
A: Precies, een simpele oplossing, dat zei ik toch?!
Er valt een stilte, die laat ik gebeuren. Ik kijk een beetje om me heen…begin een beetje te glimlachen..
B: [kribbig] Valt er wat te lachen?
A: Weet je? Ik was met Kerst op wintersport met mijn gezin, was heerlijk. Daar moest ik even aan denken..ben jij wel eens op wintersport geweest?
B: Wintersport? Eh, ja wel.
A: Ik zie het helemaal voor me, jij met jouw gezin, bovenop de berg..kun je een beetje skiën eigenlijk? Of ben je zo uitgeput van het werk, inpakken en plannen van de reis, dat je geen stap meer kunt zetten. Ik zie je eigenlijk ook wel op de piste, aan de koffie met apfelstrudel, beetje in de zon…Het lijkt me trouwens heerlijk om met iemand zoals jij op vakantie te gaan, jij denkt over alles na, pakt lekker in, regelt de locatie en kan ik lekker vakantie vieren. Ook lijkt je mij een fantastische collega, die alles managed, zorgt dat de mensen tevreden zijn, dat klanten volgens jouw standaard worden bediend…ook dan hoef ik niet zo veel te doen. En ook een geweldige moeder, die nadenkt over de sporttassen van de kinderen, de schoolprestaties, de gesprekken met de begeleiders én natuurlijk de boterhammen smeert.
Bianca valt een beetje stil.
A: [hoog tempo] He, hallo, ben je er nog? Kijk en wat natuurlijk ook mooi is dat als jij onderdeel bent van een systeem, of dat nou werk, gezin of vriendengroep is…oh ja vriendengroep. Ik neem aan dat je ook daarin het voortouw neemt toch? Je regelt graag de uitjes, als er iemand veertig wordt zorg jij voor de pop in de tuin of de surpriseparty neem ik aan. Dus ook een geweldige vriendin! Maar, ik snap wel dat jij er niet uit komt, uit dit superingewikkelde probleem.
B: [besmuikt] Jouw verhaal klopt wel aardig, want..
A: [onderbreekt] Het klopt niet aardig! Het klopt precies, toch?!
B: [glimlach] Nee, ik ben maar één keer op wintersport geweest, we gaan altijd richting de zon. Verder zit je zeker in de buurt. Als ik er ben, regel ik graag dingen, en dan ook op mijn manier. Ik heb ook het gevoel dat…
A: [onderbreekt weer] Als ik het niet doe, niemand het doet. En als ze het doen, is het niet goed, of vergeten ze zaken…
Bianca lacht luid, met hand voor mond. Oh, het is echt verschrikkelijk toch?
A: [serieus] Tja, maar het is inderdaad een heel ingewikkeld probleem, ik snap wel dat je er niet uit komt. Pff.
B: [lacht] Ach man, ik snap heus wel wat je bedoelt, ik maak het mezelf natuurlijk veel te moeilijk.
Bianca begint te ratelen, legt uit wat ze allemaal doet, in welke bochten ze zich wringt, moet tussendoor heel erg lachen om haar eigen verhalen, over verantwoordelijk voelen, niet uit handen geven, het altijd nét iets beter willen doen dan de ander.
A: Eigenlijk ben jij helemaal geen leuke vrouw! Wordt jouw partner niet stapelgek van je? Jij doet alles, weet het beter, doet het net anders. Ik begin medelijden met hem te krijgen. Jij bent zo hardleers en perfectionisisch, het lijkt wel SM. Ik vermoed dat hij jou altijd gelijk geeft, ja en amen. En zijn plezier elders zoekt.
B: [schrikt] Nee! Dat doet hij niet….meer
De tranen stromen, Bianca vertelt hoe ze er destijds achter kwam, hoe bedrogen ze zich voelde en ook hoe schuldig, en dat ze inderdaad probeert alles perfect te doen…ook voor haar man.
Het gesprek is bijna ten einde, Bianca voelt zich leeg, ze heeft ‘veel meer dan ze had willen vertellen’ gedeeld. Als ze vertrekt, draait ze zich nog één keer om en zegt met een guitige blik: ‘Weet je, we zien elkaar over twee weken weer, eerst is het weekend en ik ga me eens goed laten verzorgen, het is allemaal wel goed’