Vaders en zonen hebben vaak een bijzondere relatie. Over en weer is er trots, samen mannen dingen doen en verwachtingen. Daarnaast is het veelal lastig om de echte gesprekken te voeren, diepe verbinding te maken en kwetsbaar te kunnen zijn. Echter, die behoefte is er wel.
Mijn vader heette Ton en met hem had ik een goede band. In mijn late tienerjaren gingen we jaarlijks een paar dagen samen zeilen. De eerste dag koetjes en kalfjes, en daarna verdieping en verbinding. En iedere keer gebeurden er bijzondere dingen. Dit leidde tot aanvaringen (met andere boten en steigers), gekneusde ribben, mooie avonden in de kroeg en heldhaftige verhalen bij thuiskomst. Maar vooral leidde het tot verbinding en begrip van elkaar. Magnifiek!
We hadden mooie gesprekken al uitkijkend over de Friese meren. We deelden elkaars privé leven, onze successen alsook de pijnpunten. Soms liet hij duidelijk blijken trots te zijn en andere keren kreeg ik een en vaderlijk advies mee. Maar altijd ik voelde zijn vertrouwen.
Met regelmaat heb ik mannen in de auto die het bedrijf van hun vader of ouders overnemen. Of waarbij er verwachtingen rond overname leven. Dit leidt bijna altijd tot moeizame relaties. Zo had ik de gedoodverfde opvolger, degene die de overname misliep en iemand bij wie de overname een gezamenlijke beslissing leek.
In alle drie gevallen liep de situatie uit op een onderkoelde relatie waarbij de vader-zoon liefde het aflegde tegen de onderlinge (niet duidelijk uitgesproken) verwachtingen. Zonder uitzondering zorgde dit voor veel verdriet, boosheid en zelfs het verbreken van de verbinding. En ook in deze gevallen zorgde het masculiene gedrag van beide kanten tot een soort gevecht, een gevecht tussen een vader en een zoon. De vaders (vaak al opa’s) en de zoons (vaak al vaders) lieten elkaar niet meer toe en ook de opa-kleinkind relatie werd hierdoor beladen.
Wanneer ik de mannen vroeg hoe ze het zouden vinden als hun vader nu zou komen te overlijden gaven ze unaniem aan dat ze nog een goed gesprek met pa willen, om het uit te praten of in ieder geval te laten weten dat ze van hun ouwe heer houden. Dus aan alle zoons die dit nog niet hebben gedaan wil ik graag meegeven: DOE DAT!
Alle vaders en zoons gun ik de open armen van elkaar. En het zou helpen als de vaders hun kwetsbaarheden durven tonen, dit schept verbinding, vertrouwen en geeft de zoons het besef dat krachtig zijn niet perse sterk of stoer is. Ook kwetsbaar is krachtig. En aan alle vaders zou ik willen meegeven: WEES MEER MENS EN MINDER VADER NAAR JE ZOON!
Mijn eigen vader is helaas jong gestorven, maar mede door onze zeiltochten heb ik prachtige herinneringen, verhalen en mijn sterke pa ook als een krachtig en kwetsbaar mens leren kennen. Ondertussen heb zelf ik 3 zoons en doe mijn uiterste best om een echt en authentiek mens en goede vader te zijn…..
Ik geloof dat ik nog maar even doorga met mijn Bloeigesprekken.