Jeroen is een man van rond de veertig jaar, werkt als manager in de ICT en voelt zich niet gelukkig. Hij heeft een opgeruimd voorkomen, beleefd en binnen de lijntjes. Hij ervaart zijn leven als te druk en weinig tijd voor zichzelf.
J: [glimlachend] Ik vind het leven inderdaad wel een beetje vol.
A: Een beetje vol….tja…..lijkt me niet echt een probleem. Bovendien vertel je het me met een glimlach….dus wat is precies het probleem?
J: [glimlachend] Nou, ik heb wel wat aan mijn hoofd.
A: [kijkt naar zijn hoofd]…ff kijken….ja! ik zie het. Je hebt twee oren aan je hoofd en ook een neus….Dan heb je twee ogen….die zitten meer ín jouw hoofd. En dan heb je ook nog haar óp jouw hoofd. Dus zijn het jouw oren of jouw neus waar je dan last van hebt?
J: [glimlachend]. Nou nee….dat was figuurlijk bedoeld natuurlijk.
A: [vrolijk] Ja natuurlijk, dom van me…..hoe bedoel je het dan letterlijk?
J: [glimlachend] Nou, het is soms wel druk thuis.
A: [vrolijk] Ja, met drie kinderen én een vrouw is het wel druk inderdaad. Lijkt me niet echt een probleem toch? [kijkt Jeroen nadrukkelijk aan] Vertel.nog.eens. heel.duidelijk……Wat..is..PRECIES..het probleem? En echt HEEL PRECIES.
J: [glimlacht, wil beginnen]
A: [onderbreekt]…En dus echt heeeeel precies Jeroen.
J: [glimlachend, beetje ongemakkelijk en stamelend] eh…nou…dat is wel moeilijk…eh….wil je het precies weten?
A: Nee, je moet goed luisteren Jeroen….ik wil het niet precies weten….maar HEEL precies. Snap je? Eigenlijk een beetje als een Zwitsers uurwerk. Dus to the point. In de roos. Zodat ik het precies snap. Anders werkt het natuurlijk niet. Dus niet figuurlijk….maar letterlijk…..
J: [glimlachend wil hij beginnen]
A: [onderbreekt weer] Dus zo duidelijk als mogelijk! Zo scherp als een koksmes! Zodat iedereen het helemaal snapt. Een nul of een één. Soort digitaal horloge eigenlijk. Nog exacter dan een Zwitsers uurwerk…een soort atoomklok. Zoiets….heb jij eigenlijk een goed horloge?
J: [geirriteerd…geeft toch antwoord…met een kleine glimlach]. Jazeker. Een mooie Longines….
A: [geinteresseerd naar horloge] Laat eens zien? Wow, mooie plaat. Hoe lang heb je hem eigenlijk al? Kadootje van jouw vrouw zeker? Of zelf aangeschaft? Nice…uh….waar waren we ook alweer? Hoe laat is het eigenlijk?
J: [geirriteerder] Het is kwart over twee! Laat me nu eens uitleggen wat het probleem precies is! Ik heb gewoon veel te weinig tijd voor mijzelf!
A: [duidelijk] Dat is niet heel precies Jeroen! Hoeveel te weinig tijd?
J: Nou, vroeger deed ik veel meer dingen voor mijzelf en….
A: [kijkt beetje verliefd naar buiten] Ja…..vroeger Jeroen…..langs het tuinpad van mijn vader….toen Ajax nog op champions league meedeed….toen koningin Beatrix er nog was…..die goeie oude tijd….het gaat wel veel over tijd vind je niet? Hoe laat is het eigenlijk?
J: [luid] Ik doe gewoon niets meer voor mezelf, Karien en de kinderen vragen zoveel tijd….en ook in mijn team loop ik continu alle gaten dicht….het is gewoon teveel….
A: [heel vrolijk] Jij bent dus gewoon Alabastine!
J: [verbaasd en beetje geirriteerd] Wat?! Waar slaat dat nou weer op
A: Jij ziet er wel heel netjes uit, maar eigenlijk ben jij gewoon vulmiddel….allesvuller. Superhandig, iedereen gebruikt het, als er een gat is, smeert het in het gat en flikkert het weer in de kast. Heel belangrijk, en volkomen onzichtbaar. Net als jij…..jij vult alle gaten en niemand die het ziet.
J: [beduusd] …..shit….ik ben niet blij met het beeld…..maar het klopt wel een beetje.
A: Dat stelt me teleur, is niet goed genoeg….het klopt maar een beetje?!
J: [vermoeid] Nee, meer dan een beetje….het klopt precies!
A: Ah, fijn dat je nu eindelijk duidelijk bent….het klopt precies…als een bus dus. Doe je eigenlijk ook een teamsport?
J: Ja, ik hockey….
A: Op welke positie?
J: [stil…..na een tijdje] Daar doe ik het ook! Ik sta links, eigenlijk mid, maar ook achter en voor…..ook daar….ook daar loop ik alle gaten dicht.[beduusd]
Jeroen laat het even bezinken, ik vul de karaf met water en ga weer zitten. Na een tijdje kijkt Jeroen me aan en begint te lachen.
J: [opgelucht] Shit Arno, dat is het precies. Ik voel me inderdaad soms gewoon vulling, ik ren de benen onder mijn lijf vandaan, zowel zakelijk als privé, en iedereen doet net alsof het heel gewoon is.
A: Dat is het ook, dit is jouw patroon en het systeem is daarop afgestemd. Het is dus heel gewoon.
J: Ja dat snap ik….maar niemand ziet hoe druk ik het heb.
A: Zeg je dat wel eens? Laat je dat blijken dan?
J: Ik ben het ook normaal gaan vinden….
A: Precies!
J: En soms vind ik het oprecht prima om Alabastine te zijn….maar ik mis mijn eigen tijd.
A: Gelukkig heb je een mooi horloge en kun je jouw eigen tijd aflezen.
J: [lacht] Zo is dat. Dank voor het inzicht man. Ik ga eens wat meer gaten laten vallen…..misschien heeft iemand anders nog Alabastine in de kelder….en dan ga ik weer eigen tijd invullen voor mijzelf!
A: Zeg dat nog eens? Wat zeg je precies?
J: [voluit] Dan ga ik eigen tijd invullen voor mijzelf!!