Meestal spreek ik om negen uur in de ochtend af. De enige info die ik heb is een naam, adres en vaak een foto omdat de afspraken via WhatsApp worden gemaakt. Maar verder weet ik niets, dat wil ik ook niet omdat ik zoveel mogelijk zonder oordeel in gesprek wil gaan.
Toch is het iedere keer weer spannend omdat ik drie uur met iemand onderweg ga die ik (nog) niet ken en ik nooit zeker weet of er verbinding ontstaat. Het is interessant te merken dat je toch een beeld hebt van mensen, en je daar onbewust ook een oordeel over hebt. Dat begint al bij het maken van de afspraak, het korte contact wat er dan is, maar dat wordt concreet als je bij iemand voor de deur staat. Dan zie je het huis van diegene en ook dat vult het beeld verder in.
Tijdens mijn studententijd heb ik enige tijd keukens verkocht bij Hans Verkerk en daar leerde ik dat je mensen nooit mag onderschatten en beoordelen op uiterlijkheden. Mijn allermooiste verkoop deed ik aan mensen over wie ik een enorm oordeel had, namelijk kermisklanten. (Veel te dikke man, vet haar en een dom blondje aan zijn zijde). Ik ging met ze mee naar hun kermisterrein, opa en oma om 11 uur in ochtend aan het bier, schurftige herdershond en veel argwanende gezichten. Een uur later had ik een geweldige klik, zat aan het bier en had een geweldige ontmoeting. Uiteindelijk de keuken verkocht en de aanbetaling van 30% ging direct uit de kontzak, ruim tweeduizend gulden, cash! De mensen en ik hadden veel meer gemeen dan dat je in eerste instantie zou denken.
Toch merk ik dat een eerste oordeel er (bij mij) altijd is, en dat ik daar nog steeds heel vaak naast zit. Laatst stapte Ellen bij me in de auto. Een jonge vrouw van rond de dertig die helemaal in het zwart gekleed ging en Gothic door het leven ging. Eerlijk gezegd schrok ik me kapot! Zij komt uit een wereld die voor mij totaal onbekend is en ik heb wel een mening over dat soort types. De eerste kennismaking was dan ook koel, maar ik heb me voorgenomen iedereen die instapt in te beelden als de mooiste mens op aarde waardoor ik open ga staan voor verbinding. Ik was oprecht geïnteresseerd in haar keuzes en leven.
We spraken vijf minuten over ditjes en datjes en ik zei met een grote glimlach en open houding tegen haar: ‘Lieve schat, waarom zie je er in Godsnaam zo uit!’ En ze reageerde door te zeggen ‘En jij dan!’ BAM! De verbinding was gelegd. We barstten beide in lachen uit en ik provoceerde nog eens door te vragen of ze ook op een bezem vloog, ze gaf me lik op stuk door mij te vergelijken met Jan Peter Balkenende….
Vervolgens kregen we een prachtig en dierbaar gesprek over haar leven, jeugd, keuzes en teleurstellingen. Er was heel erg veel vergelijking tussen mijn en haar leven. De omgeving en omstandigheden waren totaal verschillend, maar de dilemma’s, heftige ervaringen en onzekerheden eigenlijk dezelfde. Voor mij was dit wederom een bevestiging dat er heel veel overeenkomsten tussen mensen zijn, veel meer dan we denken. En dat als we elkaar echt openstellen en oprecht nieuwsgierig naar elkaar zijn en een bijzondere verbinding kan ontstaan….zelfs tussen een kakker en Gothic! Nog nooit had ik een Gothic geknuffeld, maar ik kan vertellen dat het zeer warm was. Ik ben zeer benieuwd aan wie de volgende instapper zal zijn.
Ik geloof dat ik nog maar even doorga met mijn Bloeigesprekken!