Tijdens de Bloeigesprekken in de auto krijg ik prachtige en indrukwekkende verhalen van mensen. Een terugkerend thema is authenticiteit met bijbehorende kwetsbaarheid. We worden allemaal als unieke mensen geboren, maar in grote lijnen ervaren we allemaal dezelfde problemen en dilemma’s. Waarom schamen we ons er dan toch zo voor? Gedurende ons jonge leven leren we bepaalde waarden en normen te respecteren, worden we opgevoed, ontwikkelen we rolmodellen en kijken we naar de buren. Dit maakt een soort gekke competitie in ons los die het moeilijk maakt ons kwetsbaar op te stellen en authentiek te blijven.
Vorige week organiseerde ik de 1e agendaloze ont-moeting in het Dominicanenklooster te Huissen. De uitnodiging vermeldde weinig, maar ik beloofde interessante mensen en bijzondere ontmoetingen. Er waren 15 mensen onder wie een topsporter, actrice, dokter, coach, kunstenaar, manager, huisvrouw et cetera. Kortom, een smeltkroes van mensen in de leeftijd van 30 tot 76 jaar uit het hele land. Ik had ze gevraagd hun ‘wat’ of beroep thuis te laten en hun ‘wie’ of mens mee te nemen.
Waarom waren deze mensen gekomen? Wat bezielt je om een dag vrij te maken en te komen naar een agendaloze ont-moeting? Wat waren hun verwachtingen? De deelnemers spraken uit te komen vanuit nieuwsgierigheid, uit comfortzone treden en voor een goed gesprek.
De gesprekken waren mooi, indrukwekkend en open. Wat me altijd verbaasd tijdens Bloeigesprekken is de overeenkomsten tussen de problemen van de mensen en hun eigen unieke beleving. Die unieke beleving maakt dat mensen niet makkelijk over hun problemen en dilemma’s praten. Er is vaak een soort angst en soms schaamte de enige te zijn die met een dergelijk probleem rondloopt of er niet uitkomt.
Mijn toenemende ervaring als luisteraar leert dat ieder mens problemen en dilemma’s heeft en die lang voor zichzelf houdt. De mens is universeler dan we denken, en dit vinden we niet altijd leuk uiteraard omdat we onszelf graag als uniek zien. Maar de ontmoeting tussen de zeer verschillende mensen leerde me wederom dat zowel kunstenaars, dokters, managers en huisvrouwen in grote lijnen dezelfde problemen en dilemma’s hebben. Hoe mooi is het dat al deze verschillende mensen een goed gesprek met elkaar voeren en elkaars situaties herkennen en hierin steun ondervinden. En hoe simpel.
Als het over levensvragen, dilemma’s en keuzes gaat, bestaat de homo universalis wel degelijk. Wat ik de mensen gun is een kwetsbare opstelling naar elkaar, de eerlijkheid te vertellen hoe het echt gaat zodat we onze dilemma’s en problemen met elkaar delen. Mijn overtuiging is dat een groot deel hiervan dan vanzelf oplost, sterker nog, een groot deel zal niet eens bestaan…..
De agendaloze ont-moeting was een succes, een volgende volgt.