Hans stapte in de Jag, een rustige en netjes geklede vijftiger die me vriendelijk groette. We reden weg en ik vroeg hem waarom hij het Bloeigesprek doorgegeven had gekregen van zijn vriend.
Ik denk dat ik het wel weet Arno, het gaat niet goed met me. Er komt niets uit mijn handen, ik ben kortaf en heb weinig energie. Ik vind het moeilijk om erover te praten en wil gewoon weer de oude zijn.
Zijn jongere collega was zijn manager geworden, zijn kinderen werden zelfstandig en zijn vrouw had allerlei clubjes. ”Dus het is nu duidelijk dat je een sukkel bent”, zei ik (ik besloot de provocatieve aanpak) Hans keek verrast. ”Toen je instapte zag ik het al, ik dacht daar is weer zo’n sukkel die stilstaat terwijl de wereld om hem heen doordraait, je bent waardeloos geworden en afgeschreven.” Dat is precies hoe ik het voel….zei hij.
Ik provoceerde verder: Na je vijftigste wordt alles moeilijker en wordt je zwakker, ook geen seksleven meer zeker, en al die ICT ontwikkelingen gaan ook wel heel erg snel, nog ff kruipen tot je pensioen en dan lekker… MAAR DAT IS NIET WAT IK WIL!
Hij begon te vertellen over zijn achtergrond, was degelijk en oud-Hollands opgevoed, niet lullen maar poetsen, als je ziek bent lig je in bed, van hard werken is nog nooit iemand minder geworden, dat dus… Hij was vroeger heel creatief en zeer muzikaal, maar mocht van zijn vader niet naar het conservatorium, daar kun je geen boterham mee verdienen. Dus een studie rechten, een prima carrière en uiteindelijk manager bij een grote dienstverlener. Maar hij was nu lusteloos en voelde zich waarde(n)loos.
Vertel eens over vroeger? Wat voor instrument speelde je dan? Ik was een leergierige en creatieve jongen, dol op muziek en tekenen. Ik ging piano spelen en was er heel goed in, zat in de schoolband en studeerde moeiteloos, man wat was ik graag naar het conservatorium gegaan! Ik was echt samen met anderen aan het muziek maken en ook aan het creëren met mijn tekeningen! Hans veerde helemaal op, ik motiveerde hem nog verder en hij glunderde en vertelde enthousiast.
Energie stroomde, Hans was weer even terug bij zijn passie en creativiteit. Toen hij even stopte met praten keek ik hem aan en zei: Hans, muziek maken en creëren is voor jouw van levensbelang! Kijk nou eens naar jezelf en voel de energie. Uit zijn verhaal maakte ik op dat zijn waarden dingen waren als: verbondenheid, creativiteit, hartelijkheid, saamhorigheid…. En in zijn huidige leven was dit nauwelijks meer in beeld. Toen ik dit benoemde bleef hij een moment stil en toen zei hij:
Jeetje Arno, ik heb hier zo lang niet meer aan gedacht, ik voel weer hoe het was, wat heb ik dat gemist, hoe ben ik dat zo kwijtgeraakt?
Hans was een beetje beduusd toen hij uitstapte en tegelijkertijd ook heel vastberaden: Ik ga weer spelen!
Ik reed huiswaarts, het was prachtig helder weer in een prachtig Gaasterland. Langzaam liet ik het gesprek de revue passeren. In Hans herkende ik mijn eigen verhaal, vastlopen in een systeem en je eigen waarden uit het oog verliezen waardoor energie opraakt en zelfvertrouwen verdwijnt. Het hervinden van deze waarden en weer durven doen is goud waard.
Ik geloof dat ik nog maar even doorga met mijn Bloeigesprekken!